DELÀ LEI SENHAUS ZEMORISTAS

« Je rêverais d’un Poutine français » E. Zemmour 

(setembre de 2018 dins l'Opinion)

                                                                      

Tot lo monde se rementa lo celèbre filme de Costà Gavràs e dau combat deis antifaissistas de la Grècia dei coronèus. Lo messatge disiá « viu, libertat ! », e viurà maugrat totei leis empachas de la repression militària. La resisténcia a l’opression èra neta e clara.

 

Anatz dire : « quin rapòrt ambe lo surgiment d’un espaventau de tresena division ? » D’un pretendut jornalista de pissadoira, autoproclamat pòrtabandiera d’una « Reconquista » qu’escarnisse mai l’istòria dei doas ribas de la mar nòstra ?

 

Ata, ges d’alonguis, l’i trobam mai l’arabi istoric de servici coma es estat lo judiu, bòchis expiatòris dins l’istòria segrenosa que sortèm a grand pena ! Per un pichòt borgés que la rëussida d’un Rastinhac (per un còp, referència literària fòrça franchimanda fa pas puta) n’èra la tòca, quina aventura !  

 

Lo jornalisme extrèma drechista de E. Zemor n’èra que lo passatge obligat de l’ascensor sociau per intrar en politica, sortit dau non-ren per lo front politico-mediatic de la desinformacion. Çò que faguèt e sembla far fruch dins una pontannada dei rebats reviudats d’una istòria rebutada.

 

Lo refranh sus lo periòde de Vichei qu’a sauvat lei judius francés exonera Petain e la clica nacionalista dei ligas e autra que lo portèt a la collaboracion. E mai siguèsse condemnat dos cops per « provocacion a la discriminacion raciala » e « provocacion a l’aïrança », tau fangàs te laissas sensa votz.

 

Lo « Grand remplaçament » es aquí, cretinisme istoric e provocacion son sòcis…(E parli pas dei procès per lo braç furgaire…), dei comportaments asociaus.  

Mai perqué se rebusar, cu se geina vèn gibòs, non ? 

 

Grèus son lei ressons d’aquestei prepaus dintre lei jaças populàrias somessas a aquela societat de l’audimat que li semonde en renguiera lei farcejadas zemoristas assumidas.

 

Pièger, lo subrenquant de la nebulosa extrèma drechista entraïna la drecha extrèma « republicana » dins de tèmas de divisions, d’oposicions e d’aïrança de l’autre. Subredicha obligada ! Parlar de xenofobia vèn un mòt feblàs fàcia au racisme quotidian per un provocator professionau tant que plus non pòt.

 

D’efièch, se parla plus que de francofobia, d’enemic interior, d’islamisme envaïsseire, de chanjament civilisacionau, ben talament que lei fantaumas de Maurràs e lei « racinas » de Barrès destorban mai lo debat public.

 

Parlar entretemps de « debat public » es marida rason que darrier lo botafuec de servici, trobatz lo V. Bolloré e lei responsables de CNews que li permetèron d’aqueu temps de racar a l’antena sei salhidas reaccionàrias e racistas en tota legalitat.

 

Audicionat per la comission d’enquista dau Senat sus la concentracion de la pressa, lo Bolloré a l’agachon, patron de Canal+, vei son cap de cadena lo desengavachar, en seguida de tres emissions « Fàcia a l’antena » messas en causa par Arcom (CSA) : l’i a d’opinions, diguèt, mai es pas una cadena d’opinion. La magia dei mòts e l’engana retorica a la saussa pluralista revendicada demostran que se tracta pas d’una cadena d’informacion…

 

La realitat es tanben autra part, lo cas Zemor es l’aubre qu’esconde la forèst. La florison d’una pressa e mèdias de la drecha extrèma -Valeurs actuelles, le Causeur, Boulevard Voltaire, Eléments…- son qu’un aspècte dau puzzle.

 

Trenta annadas de banalisacion mediatica an bastit una pensada reaccionària dins la societat. Nombrosas son lei responsabilitats : lei redaccions e lei societats de jornalistas, l’atonia a prendre lei parts de la critica, lei rotinas professionalas, la prioritat au sensacionalisme e au complotisme borrolaires, lo juec dei questions/responsas  sensa diagnoctic, mai privilegiant lei questions a carga e lei « solucions »...

 

Seriá tròp long d’espepidonar lei collaboracions ideologicas sornassas dins l’èr dau temps, coma l’impostura filosofica de M. Onfray e sa revista sobeiranista que s’aponde a aquela bastison reaccionària.

 

Tanben una senèstra institucionala que s’es embarrada dins l’aparament botiguier, lei devesions, lei sauvaires de darriera minuta qu’an laissat plaça a l’especialista dau « ni senèstra ni drecha » que fa lume sus l’Euròpa capitalista…

 

Sociau-democratizada, mai drechista en son biais, luench dau socialisme populari jauressian que nasquèt en tèrra occitana, aquela senèstra tanquèt la pòrta de l’espèr. Faguèt chic.

 

Quina leiçon tirar d’aquest sac de garris ? Lo zemorisme me®diatic a la babalà es qu’una manifestacion demieg d’autreis auvaris tombats de la banasta subreliberala. Lo Z sus lei tancs russes retròba lo Zemorisme militarista a pena rescondut.

 

Es la version populista musclada d’extrèma drecha concurenta de la Marina. Cu auriá dich l’a vint ans que l’extrèma drecha fariá tant e mai de pichons (mai l’ultradrecha a jamai despareissut, lei rebrots presents ne’n son la seguida) ? Que lo partit majoritari seriá aqueste de l’abstencion ?  

 

Per quant a la version borgesa es la fusion d’interès macronista-LR. A costat, a la chut-chut, la senèstra brigalhada a pauc d’espaci vitau. Ela que denonciava aquela constitucion a la debuta, empassa fins qu’a la liá l’eleccion presidenciala, aqueste floron de la Cinquena.

 

Lei mèdias ne’n fan sei caulets gras. Fau èstre fòrça colhons e feblàs per s’arrapar a la cagada centralista programada. L’incompreension, lo tiramòla d’aquela situacion son de bòn enfaciar avans que la catastròfa sociala e politica vèngue trebolar mai l’anament de l’istòria.

 

En politica lo pièger es jamai darrier. Es temps de retrobar judici. Tè tu ! Tè ieu ! Chascun responsable, e coma disiá lo Victor Gelu, Cu a de manjons, que si grate !

 

Non es assegurat lo succès de la terapia …

 

Gerard TAUTIL